Verplichte inburgering in Brussel op de lange baan

“Ondanks de huidige asielcrisis is er in Brussel nog steeds geen sprake van verplichte inburgering”, stelt Brussels parlementslid Liesbet Dhaene vast. Erger zelfs: inburgering wordt er ten vroegste pas verplicht op 17 januari 2017. “Nochtans kondigde de Brusselse meerderheid die verplichte inburgering al aan in juli 2014. Dit is onverantwoord en regelrecht schuldig verzuim”, besluit Dhaene.

Nadat de meerderheid in het Brussels parlement een voorstel tot verplichte inburgering van de oppositiepartij MR had weggestemd, deed zij hetzelfde met een ander oppositievoorstel om een werkgroep op te richten opdat het dossier toch enigszins zou vooruitgaan. “Omdat het voorstel van de MR voor ons toch al niet ver genoeg ging, dienen wij nu een eigen voorstel in”, zegt Dhaene. “Wij kiezen voor een verhaal van rechten en plichten. Daarbij vragen we de nieuwkomer niet enkel om deel te nemen aan de inburgeringsmodules, maar ook om bepaalde doelstellingen te halen, bijvoorbeeld op het vlak van taalkennis. Bovendien is het belangrijk om de opgebouwde expertise van Vlaanderen ook in Brussel te gebruiken.”

Nood aan samenwerking

Brussel is enkel bevoegd voor de verplichting en het kader van inburgering, maar Vlaanderen en de Franse Gemeenschapscommissie (COCOF) organiseren en financieren de concrete inburgeringstrajecten. Een loyaal inburgeringsbeleid is enkel mogelijk door een samenwerking tussen Brussel, Vlaanderen en de COCOF. “Brussel moet hoogdringend in actie schieten. Als de Brusselse regering op deze manier blijft aanmodderen, hypothekeert ze de toekomst van alle nieuwkomers en de slaagkansen van een diverse Brusselse samenleving”, waarschuwt Dhaene.