Verplichte inburgering in Brussel laat eeuwig op zich wachten

Een verplicht integratiebeleid speelt een niet te onderschatten rol bij de kans op tewerkstelling voor asielzoekers. De N-VA was dan ook verheugd dat verplichte inburgering was opgenomen in de beleidsverklaring van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC). Die instelling regelt en beheert de gemeenschapsbevoegdheden in het Brusselse Gewest die gemeenschappelijk zijn voor beide gemeenschappen. Liesbet Dhaene, die de N-VA vertegenwoordigt in de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC), informeerde nogmaals naar de stand van zaken bij bevoegd collegelid Pascal Smet, maar kwam met lege handen terug.

Uit recent onderzoek van HIVA - KUL blijkt dat vluchtelingen in Vlaanderen 90 procent meer kans hebben op een job dan in Franstalig België. Dat is onder meer te danken aan het verplichte inburgeringstraject dat in Vlaanderen al bestaat sinds 2004. Dat traject omvat niet alleen taallessen maar ook begeleiding naar werk en lessen in maatschappelijke oriëntatie. In Brussel is het volgen van zo’n integratietraject nog steeds niet verplicht.

“Ondanks het engagement in de beleidsverklaring om inburgering verplicht te maken, is er nog altijd geen enkele actie ondernomen binnen de GGC”, aldus Liesbet Dhaene. “We hangen af van de Franse Gemeenschapscommissie”, luidde de boodschap van Pascal Smet. “Dat antwoord doet ook het ergste vermoeden over hetgeen uiteindelijk minimaal verplicht zal worden in Brussel. Anders dan in Vlaanderen, waar het inburgeringstraject ook maatschappelijke oriëntatie en begeleiding naar werk omvat, hechten de Franstalige partijen traditioneel vooral belang aan taalkennis.”

Asociaal socialisme
Een verplichte inburgering in Brussel lijkt dus nog veraf. Brussel hinkt al jaren achterop met zijn integratiebeleid en lijkt geen lessen te leren uit het falen ervan, wat ten koste gaat van nieuwkomers. Een schoolvoorbeeld van hoe asociaal een socialistisch beleid kan zijn.