"De grote verwarring": een inleiding

Afgelopen dinsdag mocht ik Luckas Vander Taelen inleiden op een gespreksavond over zijn boek "de grote verwarring". Dit boek was voor mij één grote herkenning. In mijn speech die je hieronder kan lezen, geef ik enkele voorbeelden uit de Brusselse praktijk.

Goeienavond iedereen,

Ik ben heel blij om vanavond in ons Brussels parlement de spreker van deze avond te mogen verwelkomen, niemand minder dan Luckas Vander Taelen. Zoals Thomas al zei: duizendpoot Luckas Vander Taelen is filmmaker, auteur, historicus en al meer dan 30 jaar een Brusselaar met een uitgesproken mening.  

Zijn boek “De grote verwarring” is een vlijmscherpe analyse over de problemen eigen aan de Brusselse multiculturele samenleving. Hij schrijft over religieus- fundamentalistische tendensen die onze vrijheden willen terugschroeven en over het teveel aan politiek-correct denken dat dit probleem niet wil benoemen, laat staat er tegen strijden.

Dit boek was één grote herkenning voor mij. Ik zal het illustreren met enkele voorbeelden die ik als Brussels volksvertegenwoordiger tegenkwam.

Eerste voorbeeld: In Vlaanderen streeft men naar een totaalverbod op het onverdoofd slachten. In Brussel slaagt men er zelfs nog niet in om de onverdoofde slachtingen tijdens het Offerfeest volgens de Europese wetten op dierenwelzijn te laten verlopen. In de plaats van een ontradend beleid te voeren, faciliteert en financiert het Brussels beleid de onverdoofde slachtingen tijdens het Offerfeest. De zelfverklaard tolerante Bianca Debaets stelt het religieuze aspect centraal en stelt religie boven de wet.

“Het is blijkbaar politiek-correct om te aanvaarden dat religieuze voorschriften het halen van democratisch gestemde wetten, zoals Luckas het in zijn boek verwoord.

Een tweede voorbeeld is het Brussels inburgeringsbeleid. In Vlaanderen moeten nieuwkomers al meer dan tien jaar verplicht een inburgeringstraject afleggen. Hierbij leren ze de taal, leren ze de regels van onze samenleving kennen en krijgen ze ondersteuning in hun zoektocht naar een job. In Brussel werd dit jarenlang tegengehouden, want inburgering zou “assimilatie” zijn, het opdringen van onze eigen waarden aan de nieuwkomers.

Ondertussen heeft links Brussel de noodzaak van een verplicht inburgeringstraject ingezien. Maar het is nog altijd met heel veel wantrouwen. Dit kwam recentelijk mooi tot uiting in de reactie van een ECOLO volksvertegenwoordiger op de nieuwkomersverklaring.

In die nieuwkomersverklaring worden de gemeenschappelijke waarden van onze samenleving opgelijst, zoals de gelijkheid tussen man en vrouw, vrijheid van beleving van seksuele geaardheid en vrijheid van meningsuiting.

Het wantrouwen dat getoond werd ten aanzien van die waarden was ronduit bevreemdend. Volgens de heer Maron zou het onmogelijk zijn om gemeenschappelijke waarden vast te leggen. Hij was er fier op dat binnen zijn politieke fractie niet iedereen dezelfde waarden deelde. Terwijl, om het op zijn Luckas’ te zeggen: “die waarden net universeel zijn en voor iedereen gelden en juist een garantie zijn op  vrije beleving van zijn elkaars individuele overtuiging en geloof.”

Hoe komt het dan toch dat we niet durven opkomen voor wat eigenlijk essentieel is: respect voor de waarden van onze samenleving?

Ik ga hiermee afsluiten: “De grote verwarring” is niet enkel een vlijmscherpe analyse over de huidige wantoestanden, maar reikt ook oplossingen aan. Ik zal die hier niet verklappen.  Ik ga enkel eindigen met de laatste beschouwing uit zijn boek nl, dat “een realistische inschatting van de fundamentalistische bedreiging hoeft niet noodzakelijk tot pessimisme te leiden.

En dan geef ik nu het woord aan Luckas Vander Taelen.