Open brief aan Minister-President Rudi Vervoort

Beste Collegevoorzitter,

Ik las in de krant dat u af wilt van het systeem van twee collegeleden (één Vlaming en één Franstalige) voor elk bevoegdheidsdomein binnen de GGC. Één minister is toch veel efficiënter vindt u.

Ik begrijp uw redenering: in principe moeten de Vlaamse collegeleden zorgen voor het Nederlands binnen de tweetalige GGC-instellingen, maar ze slagen daar maar niet in! "Wat is de meerwaarde er dan nog van?", vraagt u zich overduidelijk af.

• 1)Zo weet ik nog altijd niet of de 30 artsen die in 2015 benoemd werden binnen de IRIS-ziekenhuizen ook maar enige notie van het Nederlands hebben. “Het gaat traag”, zegt collegelid Smet. Ja, dat is waar...
• 2)De unifrancofone rusthuizen van de COCOF worden opgenomen binnen de "tweetalige" GGC. Een "inschikkelijk" beleid ten aanzien van het Nederlands is meer dan voldoende vindt collegelid Vanhengel!
• 3)Collegelid Frémault wil niet overleggen met de kinderbijslagfondsen van de Brusselse Vlamingen. Collegelid Smet staat erbij en kijkt ernaar.
• 4)Of de verfransing van de Vlaamse Wachtdienst, onder goedkeurend oog van collegelid Vanhengel.

Deze situatie moet inderdaad een doorn zijn in uw oog.  U, die zelf uw gewestelijke bevoegdheid om op te treden tegen schendingen van de taalwetgeving in Brussel zo ter harte neemt dat u deze bevoegdheid met een ordonnantie afbouwt. Onder goedkeurend oog van uw Vlaamse collega's binnen de Gewestregering trouwens.

Ik kan u troosten, Vlaamse ministers komen en gaan.

Maar zolang N-VA bestaat, zullen waarborgen die de Nederlandstalige minderheid beschermen in Brussel blijven bestaan.

En eerlijk gezegd, dit voorstel is een slag  in het gezicht van de Nederlandstalige Brusselaars, wetende dat de GGC ronduit berucht is voor het gebrek aan Nederlandstalige dienstverlening. Nochtans zegt u dat u ook van hen de minister-president wilt zijn. Inconsequentie is niet zo goed voor het imago van een Minister-President.

Ik zou u dan ook een constructief tegenvoorstel willen doen, veel realistischer en eenvoudiger dan een staatshervorming en heel doeltreffend:

Mocht u nu, als collegevoorzitter, uw Vlaamse collegeleden oproepen om hun bestaansreden, nl. de Nederlandstalige dienstverlening binnen de GGC, eindelijk toch eens ter harte te nemen?

 Wat denkt u daarvan?

De Nederlandstalige patiënten, gezinnen en ouderen in Brussel zouden u dankbaar zijn. En dat zijn ook Brusselaars.

Vele groeten,

Liesbet Dhaene