Brusselse regering kiest niet voor vereenvoudiging maar voor institutionele verfransing

Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) kondigde in zijn recente beleidsverklaring aan dat hij begin volgend jaar een stappenplan zal neerleggen met het oog op een institutionele hervorming van Brussel. Het eerste voorstel daarin is alleszins al duidelijk: de opname van de Brusselse Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC) in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. “Dat is niet toevallig: de GGC is immers hét symbool van het delicate Brusselse compromis”, stelt Brussels parlementslid Liesbet Dhaene. “Onder het mom van institutionele vereenvoudiging zet Vervoort met dit voorstel vooral een grote stap naar de institutionele verfransing van Brussel.”

Gemeenschapsbevoegdheden, zoals ouderen- en gezondheidszorg, zijn persoonsgebonden. Zorgverlening in de eigen taal is dus extra belangrijk. Om een tweetalige dienstverlening te garanderen, komen de Vlaamse en Franstalige taalgemeenschappen van Brussel binnen de GGC samen, mét bescherming van de Nederlandstalige minderheid, zodat een Nederlandse zorgverlening binnen de GGC-instellingen zou gegarandeerd zijn.

Gebrek aan Nederlandstalige zorg

In de praktijk zijn die instellingen berucht om het gebrek aan Nederlands van hun zorgverlening. “Denk maar aan de IRIS-ziekenhuizen”, zegt Dhaene. “De opeenvolgende Vlaamse ministers in de Brusselse regering, die garant hadden moeten staan voor het gebruik van het Nederlands binnen die zogenaamd tweetalige instellingen, hebben hun rol niet opgenomen - en doen dat nog steeds niet.” Dat de Open Vld en de sp.a nu bovendien hun medewerking verlenen aan de volledige afschaffing van een grondwettelijk beschermingsmechanisme van de Nederlandstalige minderheid in Brussel, is voor Dhaene ongezien en ronduit schandalig. “Intussen weigert de CD&V kleur te bekennen en laat begaan”,  besluit zij.